Gisteravond waren de oscars. Ik heb totaal geen verstand van films, dus ik zal daar geen commentaar op geven. Wat ik wel altijd heel leuk vind om te zien, zijn de ‘acceptance speeches’. Als je een oscar wint, is er een vast ritueel. Allereerst moet je doen alsof je nooit verwacht had te winnen, zelfs als alle andere genomineerden er echt niks van kunnen. Dan sta je op, loop je richting degene die zojuist jouw winst bekend heeft gemaakt en bedank je diegene (die ook niets met jouw winnen te maken heeft, de winnaars worden gekozen door Paul Verhoeven). Dan stamel je ‘O, ik had nooit verwacht om te winnen.’ en tover je een complete speech uit je binnenzak. 
Wat zou er in jouw toespraak staan? Als wij van nietgek jou morgen een prijs zouden geven en wilden dat jij een toespraak hield, wat zou je dan zeggen? ‘Graag wil ik iedereen bedanken die mij geholpen heeft te komen waar ik nu ben’ is een heel acceptabel begin. Bedenk het eens. Waar ben je trots op? Waar zou je een prijs voor willen winnen? Het is best goed om af en toe wat weg te dromen, denkend aan die eerste speech, als je begint te zeggen: ‘dit had ik nooit verwacht.’
nietgeknl 