Lachend de lente in

Het was 15 graden, ik weet het nog precies. De zon scheen, en als je maar zorgde dat je uit de wind bleef, was het nog best warm ook. Nu is alles weer weg. Misschien komt de lente nooit meer, maar dan hebben we ‘m in ieder geval twee dagen gehad. Ik weet nog goed hoe de zon scheen…

 

Als ik in de trein zit, hoor ik allemaal gesprekken van mensen die de lente al waren ingegaan. Nu het weer vriest, zijn ze nogal teleurgesteld. Raar eigenlijk, dat we ons humeur zo laten beinvloeden door het weer. We hebben geen enkele invloed op het weer en als er iets is dat we zeker weten, is dat het vanzelf lente wordt. Hoeveel gesprekken we er ook over hebben, lente wordt het vanzelf weer. Erger nog, het zou best kunnen dat we volgend jaar weer iets langer moeten wachten op de winter. Ik hoop dat die mensen dat aankunnen. Ik raad ze toch aan om hun humeur niet aan te passen aan het weer. Glimlachend is de regen tenslotte stukken beter.

Laat maar waaien

De weermannen (en -vrouwen, dus misschien eerder weermensen) na het journaal trekken een moeilijk gezicht aan het begin van ieder weerbericht. ‘Tja’ beginnen ze dan, terwijl ze met gespreide handen de kijker willen uitleggen dat ze er ook niks aan kunnen doen, ‘het wordt echt herfstweer.’ Echt herfstweer, voor mensen die nog niet zo lang in Nederland wonen, betekent regen, harde wind, beslagen ruiten en zo’n muffe geur overal waar meer dan twee mensen bij elkaar komen. Met die regen, beslagen ruiten en muffe geur heb ik helemaal niks, maar harde wind vind ik fantastisch. Ik vind dat ook dat weermensen hun bericht anders moeten presenteren.

‘En dan nu het weer. Goed nieuws! Het gaat weer hard waaien, dames en heren. Als we even op de buienradar kijken, zien we dat het rond een uur of 8 vanavond helemaal droog is. Doe een jas aan, ga met je hoofd in de wind staan en luister een kwartiertje alleen maar naar jezelf en de wind die langs je gezicht waait.’ Soms kan stilte heel goed werken om even tot rust te komen, maar een harde herfstwind kan hetzelfde doen. Het is een mooi gevoel om stil te blijven staan terwijl je alle kanten op geblazen wordt. Even voelen hoe het is om met beide voeten op de grond te staan, wat er verder ook op je afkomt. Daar is de herfst perfect voor. Doe het vanavond een kwartiertje, je wordt er een ander mens van.

PS. Ben je al fan van onze Facebookpagina? Klik hier!

Goed bericht over slecht weer

Eigenlijk zijn wij Nederlanders met ons klein kikkerlandje, onze nuchterheid, verkerend in mega crisis een heel positief groepje mensen. Ik kijk nu naar buiten en zie de storm die voorbij raast. Harde wind, mensen die vechten om naar hun werk te gaan, vechten om hun gezin te onderhouden, vechten om rekeningen te betalen en vooral vechten om met tegenwind dit voor elkaar te krijgen. Zijn we positief of zijn we deze weersomstandigheden gewoon gewend?

Ik vraag mezelf wel eens af wat voor soort mensen wij waren geweest wanneer de zon hier altijd had geschenen. Vandaag bijvoorbeeld, een dag dat het heel hard waait, regent,  dat de zon niet schijnt en dat we weer in onze regenjas de boodschapjes moeten doen. Stel voor dat we in een tropisch klimaat zouden leven, hoe zouden we dan naar ons werk gaan of de boodschapjes doen…? Ik denk dat ondanks wij veel zeuren over het weer, het imago hebben dat we negatief en nuchter zijn, we ook kunnen concluderen dat we verdomd positief zijn.