Waarom het niet erg is om af en toe alleen te zijn

Ik was door wat mensen uitgenodigd om wat te komen drinken. Ik kwam inderdaad, maar was helemaal alleen. Aan de bar stond niemand en aan de tafeltjes zaten alleen maar mensen die ik nergens van kende. Even voelde het alsof iedereen naar me keek en zag dat ik mensen zocht, maar niet vond. Dat gevoel had ik ook toen ik de schoolkantine binnenliep en niemand zag zitten. Alsof iedereen ruikt dat je alleen bent, zoals honden angst kunnen ruiken. Ik weet niet wat ik deed in die kantine, maar ik vond het verschrikkelijk.

Dit keer bleek dat ik een half uur te vroeg was. Ik ben gaan zitten, bestelde een biertje en keek wat om me heen. Toen besefte ik dat niemand mijn binnenkomst had opgemerkt. Niemand had opgekeken van zijn bezigheden om zich met mij te gaan bemoeien. Niemand lachte me uit op het moment dat ik helemaal alleen rondkeek op zoek naar een gezicht om mee te praten. Daar zou ik heel veel aan gehad hebben op dat eenzame moment in de schoolkantine. Om te weten dat de mensen die zich in mij interesseerden de mensen waren waar ik later wel mee zou praten. Dat ik me op dat moment alleen voelde omdat ik dacht dat anderen het konden zien. Ik heb me op andere momenten ook alleen gevoeld, maar heb ook geleerd dat je nooit lang alleen hoeft te zijn als je je voor anderen interesseert. En af en toe is het ook best lekker om alleen te zijn en je in jezelf te interesseren.

Ruzie maken en rondjes lopen

Ken je dat gevoel? Dat je halverwege een ruzie bent en beseft dat je eigenlijk ongelijk hebt? En dan toch doorgaan he, want nu terugkrabbelen is verliezen. Later voelt dat nooit zo goed als in het moment zelf. Er zijn vaak van die momenten waarvan je best weet dat het onverstandig is wat je gaat doen, maar om het daarom nou niet te doen is ook weer zo overdreven. Ik herinner me een ruzie met mijn vader, die natuurlijk gewoon gelijk had. Ik wist niks beters dan weg te lopen. Nou ja, dat klinkt alsof ik een plan had. Ik liep de deur uit en richting het station (ik kon ook niet echt ergens anders heen). Halverwege bedacht ik me dat het best koud was, zonder jas. Ik had geen portemonnee bij me om een treinkaartje te kopen en bovendien geen geld.

Ook was mijn vliegende auto naar de garage, dat schijnt een uitstekende vervanging voor de trein te zijn.

En toch duurde het een tijdje voordat ik terug naar huis liep. Ik heb even doelloos door de buurt gelopen en bedacht hoe ik mijn actie zou uitleggen, zodat het toch nog een zinnige actie was. Intussen kreeg ik het alleen maar kouder en toen ik richting huis liep, wilde ik alleen maar dat ik mijn ongelijk had toegegeven. Af en toe is een rondje lopen best goed voor je zelfkennis.